زمین آمار در مدل سازی مخازن نفت

زمین آمار یکی از مهمترین بخش های مشخصه نمایی مخزن می باشد. هدف زمین آمار فراهم نمودن یک توصیف کیفی از تغییرات طبیعی توزیع شده فضایی یا در زمان و مکان می باشد. در زمین آمار آن دسته از متغییرها که ساختار فضایی از خود بروز می دهند مورد بررسی قرار می گیرند و تحلیل داده ها زمانیکه ساختار فضایی بین داده ها وجود داشته باشد صورت می گیرد. بر اساس نظریه ای که نمونه های مجاور تا فاصله معینی بطور فضایی بهم وابستگی دارند مقدار پارمترها (مانند تراوایی و تخلخل) هر چاه بر اساس این مفهوم به کل مخزن تعمیم داده و در قسمتهایی که این میزان به دلیل عدم حفر چاه مشخص نیست تخمین زده می شود. طی سال های اخیر زمین آمار در مدلسازی ترکیبی زمین شناسی، ژئوفیزیک و ژئوشیمی بسیار مورد استفاده قرار گرفته است. این یکپارچگی مدل های مختلف و انواع داده ها در چارچوب آماری ثابت باعث بهبود توانایی پیش بینی قابل اعتماد متغییرهای مخزنی می شود و ارتباط بین بخش های جدا از هم را تهسیل می کند.

در مدل سازی زمین آماری مخزن با توجه به ارقام مکانی و عدم قطعیت ها داده ها، بر اساس آمار و ریاضی ابزاری برای مدلسازی و درک تغییرات مکانی فراهم می نماید. تغییرات مکانی شامل مقیاس های اتصال (ناهمگنی) و جهت داده ها می باشد. واریوگرام (Variogram) ابزار بیسیک برای زمین آمار و روش کریجنیگ (Kriging) برای تخمین متغییرها است.

در زمین آمار تعیین تغییر پذیری توسط واریوگرام و ایجاد یک تخمین بهینه توسط کرجینگ انجام می شود. ادغام و یکپارچگی داده ها توسط کوکریجینگ (cokriging) انجام گرفته و توزیع ناهمگنی ها توسط شبیه سازی انجام می شود.