روش تزریق گازهای امتزاجی و غیر امتزاجی

هدف اولیه یک روش امتزاج پذیر، جابه جایی نفت با یک سیال امتزاج پذیر با نفت است.(سیالی که با هر

نسبتی با نفت مخلوط شود و یک فاز تشکیل دهد). در روش تزریق گاز امتزاجی دوحالت اصلی وجود دارد:

1- امتزاج پذیری تک تماسی 2- امتزاج پذیری چند تماسی

در روش اول سیال تزریقی مستقیما با نفت مخزن در شرایط فشار و دمای مخزن امتزاج پذیر است. در این  

روش یک توده نسبتا کوچک از یک سیال هیدروکربنی،مانند LPG برای جابه جایی نفت تزریق می شود.

اندازه توده اولیه در حدود 10 تا 15 درصد حجم فضای خالی است.توده LPG  با حجم بیشتری از گاز ارزان

که غلظت متان آن بالاس جابه جا می شود .این روش اصولا به علت امتزاج پذیری توده اولیه با فاز نفت موثر

است.سطح بین توده اولیه و نفت حذف می شود،سپس قطرات نفت پویا می شوند ودر جلوی توذه اولیه حرکت

 می کنند.امتزاج پذیری بین توده اولیه و سیال جابه جا کننده ثانویه نیز باید مناسب باشد وگرنه با پیشرفت

ای فرآیند توده اولیه به صورت فازباقی مانده به دام خواهد افتاد.

در روش دوم امتزاج پذیری چندتماسی سیال تزریقی با نفت مخزن در تماس اول امتزاج نمی پذیرد و این

 حالت به تغییر ترکیب فاز تزریقی یا فاز نفت بر اثر تماس های چندگانه بین فازها در مخزن و انتقال جرم

بین اجزای آنها بستگی دارد.تحت شرایط مناسب فشار،دما و ترکیب این تغییر ترکبیب به امتزاج پذیری بین

فازهای جا به جا شونده و جابه جا کننده در مخزن منجر می شود.

فرآیند تزریق کربن دی اکسید یکی از این فرآیندهاست .یک حجم نسبتا خالص دی اکسید کربن برای پویایی

 و جابه جایی نفت باقی مانده تزریق می شود.به دلیل چندین تماس بین کربن دی اکسید ونفت ، فاز غنی

دی اکسید کربن هیدروکربن ها باوزن مولوکولی بالا و متوسط را بیرون می کشد.در این شرایط مناسب ،این

 فاز غنی دی اکسید کربن به ترکیبی که با نفت مخزن امتزاج پذیر است می رسد. از این نقطه ، شرایط

امتزاجی یا نزدیک امتزاجی در سطح جبهه جابه جا کننده وجود دارند.در شرایط ایده آل،این شرایط امتزاج

پذیری در  مخزن زود مهیا می شوند .