ازدیاد برداشت مخازن کربناته

روش های مناسب ازدیاد برداشت از مخازن کربناته

- تزریق آب هوشمند

- تزریق سورفکتانت- آلکالین

-تزریق گاز امتزاجی و غیر امتزاجی

- تزریق بخار در مخازن کربناته با عمق کم

- تزریق حلال در مخازن کربناته نفت سنگین

برای تعریف پروژه، مشاوره و راهنمایی با ما در تماس باشید.

َآشام مویینگی

جریان سیال در محیط متخاخل در مقیاس میکروسکوپی تحت کنترل نیروهای مویینگی می باشد.

در سنگ مخزن با ترشوندگی آبدوست، فرآیند آشام مویینگی موجب بازیافت نفت می شود بخصوص در مخازن شکافدار طبیعی که سیستم دارای ماتریکس بلاک های تراوایی پایین و شکاف های تراوایی بالا می باشد.

در ماتریکس بلاک های کوتاه که ریزش ثقلی موثر نیست فعال نمودن مکانیزم آشام مویینگی توسط تغییر ترشوندگی به کمک روش های شیمیایی یک سناریوی جالب برای مخازن شکافدار می باشد.

تزریق آب هوشمند برای ازدیاد برداشت مخازن شکافدار طبیعی

تزریق آب با شوری کم

تزریق آب با شوری کم یا تزریق آب هوشمند یکی از روش های جدید ازدیاد برداشت می باشد که تزریق آب با شوری خیلی کمتر از شوری آب سازند به مخزن تزریق می شود

در تزریق آب هوشمند معمولا آب با شوری 500 تا 5000 قدم ppm تزریق می شود و به دلیل اختلاف شوری با آب سازند باعث واکنش های شیمیایی می گردد.

مکانیزم های مختلفی برای این روش پیشنهاد شده است که مهمترین مکانیزم پیشنهاد شده برای این روش تغییر تروشندگی می باشد.

در روش تزریق آب هوشمند همچنین می توان با دستکاری یون های آب تزریقی به منظور واکنش شیمیایی در سازند تغییراتی ایجاد نمود.

شبیه سازی تزریق آب هوشمند یا تزریق آب با شوری کم توسط شبیه سازهای ایکلیپس وCMG  قابل انجام می باشد.

ترشوندگی سنگ مخزن

ترشوندگی به توانایی پخش شدن یک سیال بر روی سطح جامد در حضور دیگر سیالات گویند.

ترشوندگی سیستم سنگ سیال توزیع سیالات درون محیط متخلخل را تحت تاثیر قرار می دهد.

روش های اندازه گیری ترشوندگی

- روش زاویه تماس

- روش آموت

- روش آموت-هاروی

- روش NMR

ترشوندگی یکی از عوامل مهم و تاثیر گذار بر روی ضریب بازیافت نفت می باشد.

تغییر ترشوندگی یکی از مکانیزم  های افزایش ضریب بازیافت نفت می باشد.

روش های تغیر ترشوندگی

- تزریق سورفکتانت

- تزریق آب با شوری کم یا آب هوشمند

- روش های حرارتی

سیلابزنی یا تزریق پلیمر برای ازدیاد برداشت نفت

سیلابزنی پلیمری متداول ترین روش ازدیاد برداشت شیمیایی است. افزودن پلیمر به آب تزریقی موجب افزایش ویسکوزیته محلول تزریقی می شود. افزایش ویسکوزیته سیال تزریقی موجب کنترل نرخ پویایی  شده و در نتیجه تاثیر مثبت بر روی پدیده انگشتی شدن و میانشکن شدن دارد.

دو نوع معمول  پلیمرهای مورد استفاده در ازدیاد برداشت پیلمری مصنوعی (مانند پلی اکریل آمید) و بیو پلیمر های می باشند.

مکانیزم های سیلابزنی پلیمری

• کاهش پدیده انگشتی شدن
• بهبود پروفایل تزریق آب به دلیل جریان بین لایه ایی عمودی
• کاهش تراوایی لایه تراوایی بالا
• کاهش تراوایی نسبی آب
• افزایش ویسکوزیته سیال تزریقی

موارد مهم در روش سیلابزنی پلیمری عبارتند از:

• مکانیزم های سیلابزنی پلیمری
• انواع پلیمر مورد استفاده  (پلی اکریل آمید، بیوپلیمر،...)
• خصوصیات فیزیکی پلیمرها
• رفتار پلیمر در محیط متخلخل
• پایداری محلول پلیمری
• آنالیز آزمایشگاهی (رفتار فازی و سیلابزنی مغزه)
• شبیه سازی سیلابزنی پلیمری
• سیلابزنی پلیمری در مخازن نفت سنگین

برای شبیه سازی این فرآِیند می توان از شبیه ساز های   Eclipse و   UTCHEMوCMG استفاده نمود.

روش های ازدیاد برداشت شیمیایی

روش های ازدیاد برداشت شیمیایی

- تزریق پلیمر

-تزریق آلکالین

-تزریق سورفکتانت

- تزریق آب هوشمند یا آب با شوری کم

- تزریق فوم

تزریق همزمان هر یک از فرآیندها مانند تزریق آلکالین-سورفکتانت-پلیمر(ASP) و یا آب هوشمند همراه با تزریق پلیمر نیز انجام می شود.

برای مشاوره و یا درخواست پروژه، تحقیق و مقاله و یا ترجمه با ما مکاتبه کنید.

زمینه های مطالعاتی:

-  بررسی آزمایشگاهی روش های ازدیاد برداشت شیمیایی در سنگ های کربناته و ماسه سنگ

- شبیه سازی روش های ازدیاد برداشت شیمیایی

ازدیاد برداشت به روش روش احتراق درجاIn-situ Combustion

روش ازدیاد برداشت احتراق درجا (In-situ Combustion) یکی از روش های حرارتی است که برای نفت های سنگین استفاده می گردد.

درروش احتراق درجا جبهه آتش در مخزن توسط تزریق هوا ایجاد می گردد. جبهه آتش به جلو حرکت نموده و با سوختن مقداری از نفت به منظور تامین انرژی، آن را به سوی چاه تولیدی جابجا می کند. در این روش با استفاده از انرژی حرارتی برخی از خصوصیات سنگ و سیال را تغییر می دهد که باعث حرکت و جریان نفت مخزن به سمت چاه تولیدی می گردد.  اتلاف گرمای زیاد یکی از معایب این روش است. این روش بخصوص در قیمت های بالای نفت صرفه اقتصادی داشته و می تواند به عنوان یک روش برای ازدیاد برداشت نفت های سنگین استفاده شود.

مهمترین مکانیزم این روش کاهش ویسکوزیته نفت سنگین برای جابجایی آسانتر آن در مخزن می باشد.

برای شبیه سازی این فرآیند از شبیه سازهای حرارتی و ترکیبی مانند ایکلیپس 300 و CMG-STARSاستفاده می گردد.

سیلابزنی سورفکتانت-پلیمر

در فرآیند سیلابزنی سورفکتانت-پلیمر، سورفکتانت با غلظت کم و  جذب سطحی کم  برای بدست آوردن کشش بین سطحی بین نفت به دام افتاده و آب/سیال تزریقی  استفاده می شود. این روش باعث حذف مشکل scale و تنزیل پلیمر (polymer degradation) در فرآیند ASPمی گردد.  در این فرآیند رسیدن به کشش بین سطحی خیلی کم در حدود  0.01 mN/M با غلظت های کم 0.2 wt% یک مزیت بحساب می آید. همچنین جذب کم بر روی سطح سنگ باعث بازده بهتر این فرآِیند می گردد.

در مخزن، نفت و آب سیالات امتزاج ناپذیر هستند. در نتیجه هیچ یک از آنها به طور کامل دیگری را در شرایط زیر زمینی نمی توانند جابجا کنند. این قضیه در صفر نبودن اشباعیت آب غیر قابل کاهش و اشباعیت نفت باقیمانده در منحنی نفوذ پذیری نسبی منعکس می شود. لذا با کاهش کشش بین سطحی توسط سورفکتانت و افزایش ویسکوزیته آب توسط محلول پلیمر سبب افزایش ضریب بازیافت نفت می گردد.

محلولهای پلیمر- سورفکتانت که منجر به افزایش بازیابی نفت نسبت به فرآیند محلول تزریق آب از طریق چندین عامل بشوند:

1. افزایش ویسکوزیته سیال تزیقی و کنترل نرخ پویایی

 2. کاهش نسبت تحرک پذیری آب و نفت،

 3. منحرف کردن آب تزریقی از مناطقی که قبلا جاروب شده.

4. کاهش کشش بین سطحی آب و نفت در سنگ مخزن